Mario Dieringer - δημοσιογράφος, λέκτορας, συγγενής, άτομο που επηρεάζεται
Ονομάζομαι Mario Dieringer και εργάστηκα ως δημοσιογράφος και λέκτορας το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου.
Στην ηλικία των 46, κατέρρευσα ξαφνικά και το υποτιθέμενο ελαφρύ έγκαυμα μου αποδείχθηκε ότι ήταν μια πλήρης σοβαρή depression, σχεδόν στα τελευταία της στάδια.
Παρά την αρχικά επιτυχημένη ψυχοθεραπεία, η κατάστασή μου επιδεινώθηκε ξανά δύο χρόνια αργότερα και οδήγησε σε απόπειρα αυτοκτονίας στις 28 Δεκεμβρίου 2014, την οποία μετά βίας επέζησα μετά την ανάνηψη.
Ο μελλοντικός μου σύντροφος υπέφερε επίσης από σοβαρή κατάθλιψη. Αρνήθηκε την κλινική θεραπεία παρά την προοδευτική επιδείνωση των συμπτωμάτων και του άγχους. Δεν ήθελε να πάρει βοήθεια λόγω της κατάθλιψής του. Ίσως δεν μπορούσε να το κάνει άλλο.
Το Πάσχα του 2016 αυτοκτόνησε.
Τα αισθήματά μου ενοχής, φόβου και κρίσεων πανικού οδήγησαν ξανά σε σοβαρή κατάθλιψη, η οποία συνοδεύτηκε και πάλι από βίαιες σκέψεις αυτοκτονίας.
Από τότε που η ζωή δημιούργησε τέτοια βαρυσήμαντα γεγονότα, δεν θέλω πια να παρακολουθώ αβοήθητα τα θέματα της αυτοκτονίας και της κατάθλιψης .
Στο μεταξύ δεν χρειάζομαι πλέον ψυχολογική θεραπεία γιατί κατάφερα να ξεπεράσω την κατάθλιψή μου. Εστιάζω μόνο στα δέντρα της μνήμης τώρα.
Με την απόφαση να ακολουθήσω την καρδιά μου και να δραστηριοποιηθώ στην πρόληψη των αυτοκτονιών, βρήκα έναν δρόμο που με απελευθέρωσε από τη μάστιγα της κατάθλιψης -bb3b-136bad5cf58d_Θα ήθελα να μοιραστώ αυτή τη νέα ενέργεια με όποιον ενδιαφέρεται και να βοηθήσει όπου μπορώ._cc781905 -5cde-3194-bb3b-136bad5cf58d_
Η ψυχοθεραπεία στη θεραπεία της κατάθλιψης συνοδεύεται πάντα από αλλαγές. Εγώ το έκανα αυτό. Ριζοσπαστική και συνεπής. Αυτό μου έδωσε μια νέα ζωή. Και θέλω να βοηθήσω όσους επηρεάζονται στο δρόμο τους.
Δεν μπορώ να γιατρέψω την κατάθλιψη. Δεν μπορώ να καταπολεμήσω ούτε την κατάθλιψη. Μπορώ όμως να σας ενθαρρύνω, γιατί η θεραπεία για την κατάθλιψη συνοδεύεται πάντα από αλλαγές. Και μπορώ να σας βοηθήσω λίγο με τις εμπειρίες μου.
Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου εργάστηκα ως δημοσιογράφος σε διάφορα μέσα. ειδικά για την τηλεόραση. Μετά από αυτό ξεκίνησα το δικό μου πρακτορείο Echte Wortarbeit - Kommunikationsatelier 2.0 στη Φρανκφούρτη. Ωστόσο, η καρδιά μου παρέμενε πάντα στο σπίτι μου στο Βερολίνο.
Πριν την έναρξη του TREES του MEMORY δίδαξα σε διάφορα πανεπιστήμια (EMBA, Fresenius, macromedia και Journalistenakademie Dr. Hoffacker GmbH). Επιπλέον, ήμουν λέκτορας στο εκπαιδευτική εγκατάσταση alfatraining Bildungszentrum GmbH μέχρι το 2020 και εκπαίδευσα άτομα που αναζητούσαν μια νέα επαγγελματική προοπτική.
Συμμετέχω επίσης ως το δεύτερο μέλος του διοικητικού συμβουλίου του μη κερδοσκοπικού συλλόγου Friends for FRANS eV, του οποίου είμαι συνιδρυτής. Η ένωση υποστηρίζει έργα από και με το FRANS, το δίκτυο της Φρανκφούρτης για την πρόληψη των αυτοκτονιών , στον τομέα της πρόληψης και της εκπαίδευσης σε ολόκληρη την περιοχή του Ρήνου-Μάιν.
ΖΩΑ & ΦΥΣΗ
Η εικόνα δίπλα δείχνει τον σκύλο μου Tyrion, ο οποίος με συνοδεύει σε αυτό το σπουδαίο έργο από τις 22 Ιουλίου 2018. Ο Tyrion προέρχεται από ένα βουλγαρικό καταφύγιο ζώων και είναι δώρο πολλών ανθρώπων που με ακολουθούν στο Facebook και πιστεύουν ότι «ο Mario χρειάζεται έναν σκύλο». Και έχουν απόλυτο δίκιο σε αυτό. Έγινε η μεγάλη μου αγάπη και πιστός σύντροφός μου.
Αν θέλετε να υποστηρίξετε τον Tyrion με λίγα ευρώ για φαγητό ή ασφάλιση κ.λπ. μπορείτε να το κάνετε μέσω αυτού του συνδέσμου PayPal . Εναλλακτικά, μπορείτε επίσης να βεβαιωθείτε ότι ο σύντροφός μου δεν θα πεινάσει κάνοντας ένα συμβατικό τραπεζικό έμβασμα. Θα ήμουν πολύ χαρούμενος καθώς χρειαζόμαστε επειγόντως οποιαδήποτε υποστήριξη σε αυτό το μεγάλο έργο:
ING DiBa - Mario Dieringer
BIC: INGDDEFF _cc781905-5cde- 3194-bb3b-136bad5cf58d_ _cc781905-381905-4
IBAN: DE63500105170831619540
ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
Δεν είμαι ο σούπερ αθλητής γιατί, εκτός από την πεζοπορία, μου αρέσει πολύ να κάνω παρέα με το αλεξίπτωτο πλαγιάς μου και τον εαυτό μου
δείτε τον κόσμο από τον αέρα. Αλλά δεν το κάνω ακόμα
τόσο καιρό και μερικές φορές παλεύω να μείνω ξύπνιος.
Ωστόσο, θεωρώ κρίμα που δεν μπορώ να πάρω την ομπρέλα μου μαζί μου στο ταξίδι μου. Τι όνειρο θα ήταν αυτό; Πεζοπορία και ολίσθηση στους λόφους και τα βουνά.
ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΔΩ
Και ναι, πρέπει να είμαι τρελός. Εντελώς τρελό και ναι, ξέρω τι κάνω. Ξέρω τι πρόκειται να εγκαταλείψω. Ξέρω σε τι κακουχίες και σε ποιους κινδύνους θα εκτεθώ και ναι, σκέφτομαι και τη σύνταξη. Αλλά δεν ανησυχώ πια. Και όχι, δεν φοβάμαι - ποτέ δεν ήμουν.
Εκτός από τους τελευταίους μήνες, που άλλαξαν δραματικά τη ζωή μου. Το να χάσεις το άτομο που αγαπάς μέσω αυτοκτονίας είναι ίσως η χειρότερη μοίρα που μπορεί να σου έρθει. Ειδικά όταν το έβλεπες να έρχεται.
Δεν έχει μείνει τίποτα από σένα. Χωρίς πίστη, χωρίς ελπίδα, χωρίς μέλλον.
Πέρασε πολύς καιρός μέχρι να κοιμηθώ και να σκεφτώ ξανά. Λίγους μήνες πριν πέρασα την πρώτη μέρα χωρίς να κλάψω. Μετά από αυτό ήταν ακόμα ένας δύσκολος δρόμος. Μερικές φορές είναι ακόμα. Ούτε μια μέρα δεν περνάει χωρίς αναμνήσεις, ούτε μια μέρα που να μην μου λείπει η ζωή μας, το γέλιο, οι όμορφες στιγμές, ακόμη και οι καβγάδες.
Με το TREES OF MEMORY έχω μια προοπτική που θέλω να μοιραστώ. Ένα μέλλον που είναι επίσης δυνατό για πολλούς άλλους, ακόμα κι αν το παρόν είναι τόσο μαύρο και κακό. Πιστέψτε στον εαυτό σας, πίστεψε στη ζωή και πίστεψε στην ελπίδα . Δεν θα απογοητευτείτε.
Αν μπορώ να κάνω κάτι καλό για σένα και απλά να ακούσω, τότε προσκάλεσε με. Θα σε στηρίξω και με δουλειά που έχει μείνει πίσω - μετά από όλα όσα σου συνέβησαν. Μπορώ να αντιμετωπίσω. Από την εμπειρία μου ξέρω πόσο σημαντικό είναι να βοηθάς όπου υπάρχει ανάγκη. Για το λόγο αυτό, ο μη κερδοσκοπικός σύλλογος TREES της MEMORY eV έχει δημιουργήσει χορηγίες / σημεία επαφής για άτομα που έχασαν κάποιον από αυτοκτονία. Οι χορηγοί μας προσπαθούν να βοηθήσουν και μαζί θα κάνουμε πολλά περισσότερα.
